Rahman ve Rahim Olan Allah’ın Adıyla
Dedim arif beyan et, kimdir Betul-u Zehra?
Dedi: İrfan ehlinin ezberidir Fatıma.
Dedim Kuranda var mı hakkında inen ayet?
Dedi: Resul Ekrem’in Kevseri’dir Fatıma.
* * *
Tanıyanlar Zehra’ya müptela olur her dem,
Meveddetiyle onun unutulur tüm elem.
Varlığını borçludur ona Âdem ve alem
Yaratılış nurunun mihveridir Fatıma.
* * *
Dedim aydan parlaktı nurlu idi cemali
Dedi: Gelmez beyana onun eşsiz kemali.
Dedim var mı alemde bir dengi ve emsali?
Dedi: Hakkın emsalsiz eseridir Fatıma’dır.
* * *
Mesihilerin inat eylediği zamanda,
Mübahale ayeti nazil oldu Kuran’da.
Fatıma da var idi, işte o gün meydanda
Mümine hanımların serveridir Fatıma.
* * *
Dedim hasta kalplerin Fatıma’dır tabibi,
Dedi: Kevser suresin odur elbet sahibi
Dedim çok sever idi onu Allah habibi
Dedi Resul’ün canı ciğeridir Fatıma.
* * *
Onu incitenlerde yoktu Allah korkusu
Kör etmişti onları makam mevki tutkusu
Alırdı Habibullah ondan beheşt kokusu
Cennet ‘alanın misk-i amberidir Fatıma.
* * *
Dedim onu sevenler eder mülke kanaat
Dedi: Mevvettedinde vardır ebedi hayat
Dedim Şia’larına edecek mi şefaat
Dedi: Ahde vefanın gevheridir Fatıma.
* * *
Nuruyla aydınlatır gökte şems ile ayı
Şia’sının kalbinden giderir gam tasayı
Zulmette kalmaz mümin severse Fatıma’yı
Aydınlık geleceğin seheridir Fatıma
* * *
Dedim Beytul ahzanda gece gündüz ağladı
Dedi: Baba diyerek ciğerini dağladı
Dedim zulüm karşısında da şecaatle çağladı
Dedi: Hakkın batıla zaferidir Fatıma.
* * *
Alemleri kuşatan hak nurun nişanesi
Onunla hayat bulur Şia’nın kalp hanesi
Hasaneynle Zeynep’in gözü yaşlı annesi
Ali’nin canı, eşi, yaveridir Fatıma.
* * *
Dedim kim getirecek mazlumun baharını?
Dedi: Oğlu söndürür yüreklerin narını
Dedim biraz tarif et nurani didarını
Dedi: Habibullah’ın benzeridir Fatıma.
Arzu Çetinkaya