Men Zeyneb’em, gardaşsızam, gör ne belaya düşmüşem
Düşman yolumu kesipti, Kerbu-belâ’ya düşmüşem
Yeddi gardaş, iki oğul kurban verdim din uğruna
Kimsem yoktu, kime deyim, derde cefâya düşmüşem.
Harabede soldu benim can Rugeyyem nazli gülüm
Takatim tükendi bitti bitap düştüm tutmaz elim
Bir günde saçım ağardı büküldü gamedim belim
Gözüm yaşı ile dolan ganlı sahraya düşmüşem
Neyneva denen bu yerde yolumuzu kesti düşman
Evlad-ı Muhammed kaldı bu diyarda çeşm-i giryan
Zeyneb’em eziz qızınam, gel gör halımı Ana Can
Kerbu-belâ sahrasında zulme, ezaya düşmüşem
Hüseynimden ayrılalı olmuşam men derde düçâr
Meni yakar nâr-ı hicrân, dinmez gönlümde ah u zâr
Cümle derde derman olan ey atam Haydar-ı Kerrar
Gel derdime derman eyle, derd-i kübraya düşmüşem.
Arzu Çetinkaya
17.08.2021