Tam bir sene evvel bugün.
Canımdan çok sevdiğim annem kalp krizi geçirmiş yoğun bakımda, bundan dolayı yüreğimde tarifsiz bir korku tarifsiz bir hüzün yaşıyorum.
Senelerdir tansiyon hastası olan ve sık sık hastanelerde yatan annem her defasında gayri ihtiyari bize onu kaybetme korkusunu yaşatırdı
Anneciğimin yaşı ve yorgun düşmüş kalbi yüzünden “o gün artık bugün mü ?” düşüncesinin tedirginliği içindeyim.
İnsan, kaç yaşında olursa olsun. Anneye hep muhtaçtır, annesi hep yaşasın ister.
Ben tam iç dünyamda bu acılarla bu korkularla hesaplaşarak kendimi kara haberi duymaya hazırlamaya çalışırken başka bir kara haber geliyor…
Eniştem “Kasım Süleymani”yi şehit etmişler diyor.
“Yok, canım “diyorum.
“İnanmıyorum,”
“İnanamıyorum “
Şaka gibi geliyor,
Kötü bir şaka
Soğuk bir şaka…
“Gerçekten mi? “diyorum acı dolu
Korku dolu bir sahte gülümseme ile.
“Bunun şakası mı olur.” diye içimden geçirdiğim istemsiz bir öfke ile..
“Vallahi ” diyor eniştem “az evvel haberlerde duydum..”
“Yok..! Yok canım!” diyorum “yalandır”
O ölmez..
Ölemez..
Ölmemeli…
Televizyonu acıyorum titrek ellerimle..
“İçimden ettiğim dualarla
“Allah’ım, o ölmesin…”
Allah’ım yalan haber olsun..
Ne olursun…
Ne olursun…
Vee..
Açar açmaz..
Birçok kanalda aynı aynı haber.
“İranlı General Kasım Süleymani vuruldu “
Dizlerimin bağı o an çözülüyor..
Başımdan kaynar sular dökülüyor sanki.
Yine de, içimde bir umut var.
İnanmıyorum, İnanamıyorum..
İnanmak istemiyorum
“Yalan haberdir”
“yanlış haberdir..” diyorum.
Kanal On4’ü açıyorum ümitle.
Aynı haber orada da var..
“KASIM SÜLEYMANİ ŞEHİT OLDU”.
Artık zoraki tuttuğum hıçkırıklarıma hâkim olamıyorum ..
Benim ona olan muhabbetimden bihaber annemden dolayı da üzgün ve tedirgin olan aile efradım şaşkın bana bakıyorlar..
Anlaşılamamanın kırgınlığı ile,
Başka bir odaya kaçıyorum.
Acımı da sevincimi de paylaşmayı seven ben, ilk defa yalnız ağlamak..
İlk defa yüreğimi yakan tarifiz acıyı yalnız yaşamak istiyorum..
“Ruhun şad olsun ey şehit!
Ey güzel insan!
Ey yetimlerin, öksüzlerin, mazlumların babası.
Sen gittin..
Dünyanın huzuru da tamamen gitti…
Gidişin gönlüme bir ateş saldı
Sinemi özlemle yakıp da gittin
Tek arzun Hâk yolda can vermek oldu
Şehadet tacını takıp da gittin
Mazlumun tuttuğu sağlam bir daldın
Gücünü Allah’a imandan aldın
Zalimin gönlüne korkuyu saldın
Küfrün bileğini büküp de gittin
Hürriyet uğruna vazgeçtin candan
Velayet uğruna vazgeçtin candan
Adalet uğruna vazgeçtin candan
Zalimin zulmünden bıkıp da gittin
Düşmana en büyük ziyanı verip
Tağut karşısında göğsünü gerip
Küfrün umudunu yerlere serip
Zulmün kalesini yıkıp da gittin
Hep tevekkül ettin yüce Allah’a
Değerine asla biçilmez paha
Arzu’nun gönlüne bir kere daha
Hicran tohumunu ekip de gittin
Arzu Çetinkaya
03.01.2021
Aynı duyguları bende yaşadım. Inanamiyor ve inanmak istemiyordum .çevremdekilere söylüyorum kasım Süleymani şehit olmuş haberiniz var mı? Onlarda evet diyorlar. Bende bekluyorumki desinler yok şehit olmadı hastenede yatıyor diye.yok kimse böyle bir cevap vermedi. Ona ağlarken çok farklı ağlıyordum anneme,kardeşime,yiyenime ağladığın gibi değildi. Sanki imam Hüseyin’ın as ağlıyordum. Hep gözünün önüne velayeti fakih geliyordu “O” şimdi yanlız kaldı düşünmüyordum .hale aynı duygular bende geçerli.
aynı duyguları bende yaşadım onun ölümü hiç kimseye benzemiyordu yeri doldurulamazdi o gitti şimdi mazlumlar ne olacakti o gitti Dünya nin tadı tuzu da gitti
EHLİBEYT DOSTUM gönlüne sağlık kalemine kuvvet seni her zaman takip ediyorum
Aslinda tum sozlerin soylenecegi bir o kadarda tukendigi durum… 😔
Ruhun Şad olsun guzel Şehit…
Kalemine yuregine saglik canim…
Hala bile üzerimizden atamadığımız ogünler kime üzülüceğiz bir tarafda şanlı Şehit bir tarafda Rehberin kederi gercekten 1 yıl gecti ama hala içimizdeki yangın sönmedi
😔😢
Allah razı olsun güzel yazı olmuş
Arzum